Vanuit het klooster naar de wapenbeurs.
Het was weer zover, 6 t/m 9 maart werd de IWA gehouden en wederom in de stad Nürnberg.
Voor de WLASSH weer tijd om af te reizen met een kleine delegatie, kijken wat er zoal aan lever action ijzer aangeboden wordt.
Maar niet alleen de lever action heeft onze interesse, er zijn immers zat stands die de moeite waard zijn om te bekijken, er waren ruim 1200 exposanten aanwezig vanuit de hele wereld!
Deze beurs is megagroot dus in één dag alles proberen te zien is waanzin. Dus werd vooraf besloten om dit te verdelen over 2 dagen. Kruis in de gids aan wat je wil bezoeken en neem dit als leidraad om een beetje gunstig over de beurs te ploeteren. Het is druk en na een dag slenteren is men wel gaar.
Er werden een paar meer- dagen- kaarten gekocht, je kan dan stoppen wanneer je wil en de volgende dag terugkeren naar dit mekka.
Door een paar dagen te blijven is overnachten een must en dat doe je beter niet in de stad zelf want alles is werkelijk uitverkocht. Nee, dit is veel beter te doen buiten een straal van 35 kilometer. Wel vooraf boeken want er kunnen andere omstandigheden zijn die “nee verkopen” kunnen doen ontstaan.
Wij kozen voor een wel heel bijzondere plek, een klooster op zo’n 40 kilometer afstand van de stad.
Nu heb ik niet zoveel op met het geloof zoals die door veel mensen wordt uitgedragen, ik houd het simpel en geloof meer in de natuur! Maar toch was dit een verademing om te verblijven. Je hoeft dan niets met het geloof te hebben, een verblijf in een klooster is een weldaad voor de geest. Nergens herrie, een serene rust overvalt je en dat vanaf 10 uur ’s avonds tot de volgende ochtend 7 uur. Daarna barst het werkleven van de bewoners los. Voorzichtig schuifelend kom je dan de zeer  vriendelijke nonnen in de gewelfde gangen van het gebouw tegen. Alle hulp die nodig is bieden ze.
Slapen doe je als een os en het ontbijt is heerlijk en ruim voldoende aanwezig. Uiteindelijk een heerlijke plek om tot rust te komen.

Bij binnenkomst de eerste dag werden we verwelkomd door de geluiden van een koor. Naar bleek was er een grote groep vrouwen op het klooster afgekomen om het weekend te benutten voor gezang.
“Komt u ook zingen” vroeg een aardige dame uit de groep aan mij.  “Nee mevrouw, in de buurt is een grote beurs en wij gaan van hieruit daar naartoe”. We waren voorzichtig met de antwoorden.
Het zou wel al te gek zijn om te zeggen; “Nee mevrouw wij komen niet zingen, wij komen kwijlen, we gaan morgen naar de grootste wapenbeurs van Europa om verlekkerd naar al dat wapentuig te kijken, vooral geweren en magnum revolvers hebben onze interesse”. Dat hebben we maar niet gezegd, het paste gewoonweg niet bij de omgeving. We respecteerden de gastvrijheid, bleven vriendelijk en beleefd. Ja we zijn geen voetballers maar sportschutters, die kennen de normen en waarden nog. 
In het klooster wordt het avondeten opgediend van 5 tot 6 uur. Aanschuiven mag niet! Nee, dat is alleen voor de vaste inwonende. Of men moet ruim vooraf aangeven dat men hier ook het avondeten wil nuttigen, dan wordt een uitzondering gemaakt. Wij deden dit niet want men houdt vast aan een enkel uurtje voor het eten. En zeg nou eerlijk, een uurtje voor een avondmaal is toch niet erg lang, dat lukt ons nooit. Wapengekken moeten maar naar een restaurant toe rijden beneden in het dorp. Dat hebben we dan ook maar regelmatig gedaan.

De eerste dag op de beurs.

De dag erna goed uitgerust op pad, de routeplanner op binnendoor gezet en rustig tuffend naar Nurnberg toe.
Eenmaal in de stad kan het niet missen, de enorme hallen staan al op de reclameborden in de stad te pronken en ook de bewegwijzering is volledig afgestemd op grote groepen bezoekers die de stad in komen. Eindeloze rijen auto's op de parkeerplaatsen geven aan dat de nodige liefhebbers ons al voor zijn gegaan.
Via een touringcar worden de bezoekers naar  één van de vier ingangen geleidt. Dit is echt groot!

Direct na het tonen van de benodigde geldige papieren werden de kaarten gekocht en togen we naar binnen. Het feest kan beginnen. Let wel, je moet bij de overheid werken of handelaar zijn anders kom je niet binnen. Het zou zonde zijn om bij de ingang teruggestuurd te worden, daar is de afstand te groot voor. Het is immers 700 kilometer van huis!
Het was toen de tweede beursdag dus was de eerste hoos al geweest. Dat was ook te merken aan de stands, voorzichtig werden de folders en pins uitgereikt. De eerste groepen hadden natuurlijk al het nodige leeggeroofd vandaar de voorzichtige houding van de standhouders.

De Winchester stand.
Als eerste maar naar de stand van Winchester. Die was zoals voorgaande jaren weer groots opgezet. Er was maar 1 minpuntje en dat was het gemis van een grote serie lever action geweren. Maar wat stond er wel? 
Er stonden 2 jubileummodellen uit de jaren 70 te pronken in een afgeschermde ronde doorzichtige ton. En aan een bord hing het model 94 te pronken, een Trails End in take down uitvoering. Meer niet.
Dat is karig, men heeft dus nog geen plannen. Gesprekken met de standhouders brachten aan het licht dat Winchester voorzichtig is met het produceren van de lever action. Het model 94 is als enige te koop in Europa en Amerika maar geen enkel ander model is nog in aantocht. Dat vonden we vreemd.
Later, toen we Patrick Feige van The Duke tegen het lijf liepen werd het duidelijk. De fabriek weet niet wat te doen en men informeert bij de grote handelaren wat zoal de vraag is onder klanten. Patrick kreeg de vraag ook en heeft wel zo zijn idee wat wenselijk is. Hij hoopt dat volgend jaar iets nieuws gaat komen op lever action gebied.
Maar wat deed die Feige eigenlijk daar? Stond die dan ook met een stand?
Nee hoor, een andere liefhebberij van de Duitser is zware magnum revolvers en waar vind je die beter dan bij de stand van Freedom Arms uit Wyoming. En die stonden er dus ook, met als employé, u raadt het al Patrick Feige!
We moeten dus even wachten op meer nieuws van Winchester.

Waren er dan nog meer lever action modellen?
Ja, gelukkig wel. Alhoewel het niet echt een trekpleister is (men kent het model al zo lang) was het toch prettig om te zien dat er toch nog aardig wat lever action wapens hingen op de beurs. 
Een bezoek aan de stand van het Italiaanse merk Chiappa gaf aan dat zij er in ieder geval nog volledig in geloven. Er hingen heel wat lever action replica's van het beroemde Amerikaanse merk in de toonkasten. Voor de zwartkruit liefhebber een genot om naar te kijken. Het is dus niet enkel Uberti meer wat de klok slaat.
Chiappa firearms, making history! Dat stond keurig boven de stand aangegeven.

Meer Amerikaans?
Ook de grote Italiaanse namen zoals Pietta en Pedersoli waren weer vertegenwoordigd, u kent de modellenreeks.
Was er dan nog meer Amerikaans materiaal te bewonderen?
Jazeker, de "nieuwkomer" Henry was met een piepkleine stand aanwezig. Drie wapens en een vlag, meer niet. Jammer maar u en ik hadden dat toch wel iets fleuriger aangekleed, zo trek je natuurlijk weinig bezoekers. Wel was de aanwezige persoon zeer vriendelijk en stond ons ruimschoots te woord.
Henry maakt sinds 1996 weer wapens en er werden dit keer drie modellen getoond. het ziet er technisch gezien heel aardig uit alhoewel men qua uitvoering liever de geblauwde versies zal waarderen.
Er is nog geen import voor dit wapen in Nederland en dat is jammer, wie voelt zich geroepen?
Leuk detail is dat de vlag aangaf;

Made in America, or not made at all!

De volgende die we tegenkwamen was het merk Marlin. Niet onbelangrijk en altijd bereidt om een hele reeks wapens mee te nemen naar de beurs, ook lever action modellen. De lijn wordt tegenwoordig gebouwd bij Remington (als we tenminste goed opgelet hebben). Marlin is zelf weer veel bezig met hengelsport artikelen. Mocht iemand hier iets meer over kunnen vertellen, dan houden we ons graag aanbevolen voor meer details omtrent deze fabriek.

De avonduren
Na de eerste dag weer terug naar het klooster voor een warme douche en een lekkere maaltijd. Die werd genuttigd bij de plaatselijke Griek. Het restaurant was zeer goed en ook de bediening was apart. "Wij kennen geen stress"' zei de eigenaar tegen ons. "Maar we hebben ook geen geld"' vervolgde hij lachend op de Griekse zaak doelend. Het eten was in ieder geval zeer smakelijk. 
Na de langdurige maaltijd werd er toch wel snel de slaap gevat, morgen weer een dag slenteren en kijken naar al dat moois.

De tweede dag
Al vroeg uit de veren, wat niet zo moeilijk is in een klooster. De klokketoren geeft keurig aan dat er weer iets staat te gebeuren. Liefhebbers mogen zelfs een dienst bijwonen en aanschuiven bij de nonnen. Wij deden dat maar niet, we gingen na het ontbijt weer op pad naar onze interesse, het vuurwapen en alles daar omheen. Wat een contrast eigenlijk!
Rustig binnendoor rijdend langs stroken sneeuw langs de weg werden de 40 kilometers verslonden en bereikten we de wapenstad.
Het was beduidend drukker vandaag want de buiten- parkeerplaats was al bijna vol. De auto snel in de inpandige parkeergarage (€ 9 per dag) geplaatst en met de touringcar naar de ingang (er zijn er 4) gereden. Veel gelijkgestemden in de bus, dat is altijd wel grappig om te ervaren en te horen. Een hoop geklets over wapens e.d. en soms kom je nog een bekende tegen ook.

Nog een paar lever action modellen.
Opeens zagen we in de stand van de firma Mossberg ook een lever action staan. Een .22 long rifle versie, dus die maar even goed bekeken.

Een vreemde gewaarwording in de schietsport en handel.
In grote lijnen is nu wel even weergegeven wat er aan lever action modellen getoond werden die dagen. Veel is het niet maar gelukkig leeft het nog wel. Ik schrijf bewust "nog" want je ziet zelfs op deze beurs de verandering van de wapenhandel betreffende de interesse in bepaalde soorten wapens.
Het heeft me hoogst verbaasd dat grote drommen mensen verlekkerd staan te kijken naar nepwapens waarmee men erwtjes kan schieten. Ik heb het hier dus over de airsoft apparaten. Er werden er massa's getoond in allerlei uitvoeringen en je kon het zo gek niet bedenken of het was te verkrijgen, een hele hal vol. Zelfs een quad in groene uitvoering met een soort gatling gun op het stuur. Het moet niet gekker worden. Het leek wel een speelhal voor gameboy en andere virtule troep.
Een vitrinekast met eerlijke- van- hout- en- staal- gemaakte- klassiek- ogende- lever- action- wapens kreeg veel minder aandacht door de aanwezigheid van een betrekkelijke nieuwkomer, het airsoftwapen. Tijden veranderen en interesses natuurlijk ook maar waarom opeens die massale aandacht voor iets wat tamelijk nieuw en onzeker is.
Nu wil ik niemand iets tekort doen en de wapenhandel geen brood van de plank roven maar sjonge jonge wat is hier aan de hand?
Sportschutters mogen niet in camouflagekleding lopen want dat is aanstootgevend, vindt de overheid. Maar je mag wel met je airsoftwapen (gelijk een AR15) door de bossen rennen en op elkaar schieten. Een geschift gebeuren natuurlijk en dan doel ik meer op de aanmakers van de wet als op het airsoft zelf.
Sterker nog, hangt een sportschutter een plaatje van een konijntje aan het baantransport van zijn vereniging, dan is hij zwaar in overtreding.
Dat mag allemaal niet maar je mag wel met je semi- automaat en uitziende als gewapende militie door de bossen sluipen en op de vooraf aangewezen vijand schieten.
Wat is er loos in wapenland? Is men bang voor de overheid en denkt men het vuurwapenwapenverlof snel te verliezen en gaat men daarom massaal over op op goedkoop airsoft spul? Dat is toch zeker niet te hopen. Een hoop volk wat zich bezighoudt met airsoftwapens zie ik toch liever niet op de gewone schietclubs verschijnen. Er zijn zat goede figuren maar er loopt wel het een en ander tussen die we liever kwijt dan rijk zijn.
We vragen ons af; Biedt de huidige schietsport niet voldoende mogelijkheden? Vindt men het parcoursschieten niet meer leuk? Werd de opslag van een vuurwapen of de kosten je soms teveel? Kick je soms op legerspul? En waarom wil je op latere leeftijd opeens soldaatje spelen? Waarom ga je in godsnaam met airsoftspul schieten?  Met erwtjes notabene!!!
Sorry maar we snappen er niets meer van.
Ik hoop van harte dat alle lever action liefhebbers bij hun vertrouwde interesse blijven. En gelukkig, in onze kringen groeit het aantal liefhebbers gestaag en blijven wij de lever action trouw.

Herladen
Op het gebied van herladen van munitie was genoeg te zien, alle grote merken waren aanwezig.
Hieronder een paar shots van de herlaadmachines zoals we ze kennen en wat nieuwe exemplaren. Wellicht wat voor u?

Dit was het dan weer wat de IWA betreft. We zouden er nog bladzijden vol mee kunnen vullen maar we moeten een beetje bij de les blijven en ons concentreren op datgene wat ons het beste ligt, het lever action wapen. De wapenbladen zullen zeker uitvoerig over allerlei vernieuwingen gaan publiceren, de redacteuren liepen daar immers ook rond. Voor een volledige opsomming zou ik adviseren om die bladen de komende tijd goed in de gaten te houden.

Robert Teske en Emmy van Charldorp