02-01-2021
Een geduchte concurrent van Winchester was de veel oudere fabriek van Whitneyville Armory uit de Amerikaanse staat Connecticut.
Ontwerper Eli Whitney is misschien niet zo bekend als John Moses Browning bij de meeste schutters maar hij is zeker zo interessant. Deze man was heel bijzonder want bestaat er ook een Browningville? Nee toch! 
Dat zie je vaak bij heel interessante ontwerpers en hun familie.
Het heeft niets met elkaar te maken maar het Duitse tractorconcern en familiebedrijf Schlüter werkte op dezelfde manier.
En ook daar was een Schlüterhof en werden de werknemers op allerlei manieren ondersteund.

De wapenfabriek was er vanaf 1798 en dat is dus ruim 68 jaar voordat Winchester zijn naam aan een wapen koppelde. Echter ruim daarvoor waren Eli Whitney senior en later Whitney junior, al bezig met bedenken en uitvinden van technische hoogstandjes.
Whitney was zelfs een van de allereerste die standaardisatie toepaste bij de productie van wapenonderdelen.
Ver voordat anderen dit ook maar aandurfden werden 10 geweren gedemonteerd, in onderdelen door elkaar gehaald en daarna weer in elkaar gezet. Alle wapens functioneerden correct met de gewisselde onderdelen en dat is een grootse prestatie.
We weten  nu ook waar Ford de kennis vandaan haalde.
De Ford fabrieken gingen er ooit prat op dat de standaardisatie daar voor het eerst werd toegepast.
Onzin natuurlijk, andere industrievormen en ook de wapenindustrie waren ze ruim voor.
Het concept van verwisselbare onderdelen werd begin 1700 door Christopher Polhem gebruikt bij de fabricage van klokwielen in Zweden en in 1785 in de musketwerkplaats van Honoré Blanc in Frankrijk. In Amerika begon dit proces in 1827 door de staatsfabriek Harper's Ferry in Virginia. Eli Whitney nam dit over bij zijn productie.
Bijna elk kenmerk van het Amerikaanse productiesysteem begon eerder in Europa, maar de industriële vooruitgang werd belemmerd door het handhaven van aloude methoden in plaats van door experimenten.

Waarom is de WLASSH geïnteresseerd?
De latere wapens van deze fabriek trokken onze aandacht want er werden, tegen het einde van het bestaan, ook zeer fraaie lever action geweren geproduceerd. Om te beginnen maar eens een paar foto's van een Whitney lever action geweer.

Bovenstaande wapens zijn voorzien van een open lever. De hevel wordt opengezet met de duim zoals bij een Sharps geweer.
Er zijn ook closed lever Whitney geweren op de markt verschenen.
De techniek van deze lever action geweren is niet te vergelijken met die van andere merken. Ze zijn bijzonder en schaars en verdienen daarom ruim de aandacht.
De WLASSH heeft een dergelijk wapen onder handen genomen, echter een wapen in een zwaarder kaliber, de .45-60 WCF. 
We gaan de montage van een Large Frame Rifle beschrijven en pogen zoveel mogelijk technische informatie te verschaffen maar eerst een klein stukje historie over de ontwerper van dit fraaie wapen, Eli Whitney zelf.

In 1798 werd door Whitney in New Haven een fabriek gebouwd voor het produceren van vuurwapens. Hij kreeg alle medewerking van het stadsbestuur. Hij zorgde voor werk maar bovenal was hij verantwoordelijk voor de industriële vooruitgang. De stad werd daardoor een van de eersten in Amerika met een bepaalde technische status. Whitney produceerde niet enkel maar bouwde ook productiemachines. De met succes toegepaste visie van Eli Whitney zou de basis worden van het Amerikaanse idee van massaproductie.

Demontage van een Large Frame Rifle.
Het wapen heeft een ronde loop van 28 inch lang en is gekalibreerd in kaliber .45-60 WCF.

Een goede beschrijving van het Whitney lever action geweer is te lezen in Wapenmagazine AK56 en wel in nummer 161.